วันอาทิตย์ที่ 20 มีนาคม พ.ศ. 2559

แต่ก่อนเราก็เหมือนเพื่อนที่ใช้ชีวิตแบบไม่รู้จักว่าสิ่งที่เราทำนี้มันผิดศีลผิดธรรม  คือ เรายังฆ่าสัตว์ ทุกวันเช่นบี้มด  ตบยุง อย่างน้อยๆ ทำทุกวัน ๕๕๕ เราไม่ค่อยทำบุญทำเฉพาะวันบุญใหญ่ที่เป็นเทศกาล เช่น ปีใหม่ สงกรานต์  เข้าพรรษา  วิสาขบูชา  ออกพรรษา  บุญผเวท บุญเดือนสาม(บุญข้าวจี่) และร่วมบุญตามเจ้าภาพบอก ต่อมาชีวิตมีปัญหาสุขภาพ คิดว่าเราต้องตายอีกไม่เกินสองปีแน่ๆ เลย คิดว่าเอ้าบุญเราก็ไม่เคยทำ  อายุก็มาก เราจะเอาบุญอะไรช่วย  เขาว่ามีนรก มีสวรรค์หลังชีวิตความตายเราจะไปไหน ก็เลยตัดสินใจค้นหาสิ่งท่ีเป็นบุญเปิดทีวีดูทุกช่องเกี่ยวกับศาสนาสุดท้ายเราก็ไม่รู้เรื่องมาหยุดอยู่ที่ช่องพระพุทธศาสนา  สวดมนต์ตาม  ทำวัตรเช้า  ทำวัตรเย็น สวดชินบัญชร  สวดพาหุง  สวดอิติปิโส ครบตามอายุ  บางช่องก็หายไป สวดไปก็ถึงเวลาหมดนั้นไปตรวจขึ้นเขียงผ่าตัด ปรากฏว่าหมอบอกว่าหาไม่เจอก้อนเนื้อท่ีหมดเอกซเรย์พบ  จากนั้นมาเราก็สวดมนต์ไหว้พระ ไปวัดที่บ้านทุกวัน  สุดท้ายมาหยุดอยู่ที่ช่อง DMC เห็นรูปหลวงพ่อธัมมชโยใส่แว่นตา  เทศนาพูดนะจ๊ะไม่เข้า ใจว่าทำไมพระเทศแบบนี้ เราไม่เคยได้ยิน แต่ก็ฟัง เพราะเนื้อหาดี เป็นเรื่อง Case Study เป็นนิยายปะลัมปะรา ฝันเป็นตุเป็นต๊ะ ฟังไปน่าติดตาม ฟังทุกครั้งก็ไม่เหมือนเดิมติดใจ เลยดูประจำ สวดมนต์ตาม สวดบูชาเจดีย์ตาม สวดสรรเสริญหลวงปู่สด  สวดสรรเสริญคุณยาย ทำตามทุกวัน  แต่ไม่รู้จักวัดพระธรรมกาย จนมาถึงปี ๒๕๕๐ ไม่มีโอกาส มากับเพื่อนรุ่นพี่ที่ไปวัดเลยขอไปด้วย วันที่ ๒๒ เมษายน ๒๕๕๐ ตั้งแต่นั้นมาเราก็รู้หลักวิชชาในการทำบุญ  สำคัญคือมารู้จักวิชานั่งสมาธิที่ตรงกับจริตเรา  เคยฝึกเหมือนกันแต่ว่าวิธีเดิน วิธีนับจังหวะ เราไม่ใช่ ชอบรูปพระพุทธเจ้านั่งคู้บัลลังก์ขัดสมาธิ เป็นท่านนั่งที่สบายสุดวิธีวางมือ หลวงปู่ สด  หลวงพ่อธัมมชโยก็สอนละเอียดดี เลยปฏิบัติตาม  ทำมาบุญบางครั้งก็เห็นว่าบุญส่งผลแบบอัศจรรย์  แต่ที่แน่ๆเลยบุญทำให้เราอยู่เย็น เป็นสุข คือไม่ร้อนใจ ใจเย็นลง ทนต่อคำพูดคำจาคนอื่นได้มาก รักในการทำบุญ ได้ทำบุญ  ทำทุกอย่างที่หลวงพ่อให้บุญมาทำ ทำให้รู้สึกว่าเราอยู่ในบุญถ้าเกิดเราเป็นอะไรไปเรามีความรู้สึกว่าเราจะไปดี  อันนี้มีเงินเท่าไรก็ซื้อไม่ได้  เราจึงตั้งใจอยู่ในบุญทำบุญตามสายบุญของหลวงพ่อธัมมชโยบอก  ทำมากทำน้อยก็ขึ้นอยู่กับความพร้อมของเรา  แต่เราก็ทำเต็มที่เต็มกำลังของเรา  เพราะเราคิดว่าเราดีขึ้นเรื่อยๆ  เรามีมนุษย์สมบัติ  น่าจะมีสวรรค์สมบัติ  น่าจะมีทิพยสมบัติ น่าจะมีนิพพานสมบัติ และที่สุดคือเรามีเป้าหมายที่จะไปที่สุดแห่งธรรม ทำบุญเป็นทีม เป็นหมู่คณะ ไม่ไปเดี่ยวนี้ไงคือสิ่งที่เราคิดว่าชีวิตเราดีขึ้น เราเป็นคนรวยบุญ รวยบารมี รวยทิพยสมบัติ เรามั่นใจในการละกายนี้แล้วเรามีบุญส่งต่อ มีผู้มีบุญหนุนเราไป สาธุๆๆ